Kuelap to ufortyfikowane miasto na szczycie góry, które jest jednym z najbardziej imponujących i znaczących ruin prekolumbijskich w całej Ameryce Południowej. Ustępuje tylko Machu Picchu. A jednak na razie jest to najmniej odwiedzane miasto ze wszystkich głównych stanowisk archeologicznych w Peru. Dzięki temu nadal może dać podróżnikowi powód do bycia odkrywcą.
To się może za chwilę zmienić, ponieważ w 2017 roku zaczęto budowę kolejki linowej. Trasa kolejki pokonuje 4 km z miasta Tingo Nuevo i wznosi się na 661 m w pobliże ruin Kuelap. Do tej pory dostać się do Kuelap można było albo po spektakularnej, górskiej drodze, której przejście zajmowało półtorej godziny albo 10 km szlakiem zajmującym od 4 do 5 godzin.

Machu Picchu to z pewnością najważniejsza atrakcja w Peru, a trekking w kanionie Colca po Inca Trail popularnością nie wiele ustępuje tej legendarnej budowli. Pozwolenie na trekking trzeba załatwiać z wyprzedzeniem. Jeśli jednak jesteś aktywny i niezależny, trekking w kanionie Colca w Peru z pewności Ci się spodoba. Nie ma tu konieczności noszenia swojego namiotu lub jedzenia, ponieważ w wioskach są przynajmniej podstawowe udogodnienia. Żadnych zatłoczonych szlaków, godzinami można nie spotkać innego turysty. Nie też ma potrzeby posiadania drogiego zezwolenia. Są tu za to stanowiska archeologiczne, ekstremalna topografia i rozległe krajobrazy.

Peru to kraj historii, kultury, piękna i przygody. Z pełnym spektrum możliwości dla podróżników. Starożytne miasto Inków Machu Picchu jest jedną z głównych atrakcji każdej podróży do Ameryki Południowej, ale w całym Peru jest o wiele więcej do odkrycia. Możesz wybrać się na wycieczkę łodzią po najwyższym żeglownym jeziorze na świecie, spojrzeć na jeden z najgłębszych kanionów, spróbować szczęścia podczas sandboardingu na wydmach, wędrować po Andach lub łowić piranie w Amazonii. Możesz też spróbować odkryć tajemnicę linii Nazca, pochodzić po starożytnych ruinach w Świętej Dolinie lub doświadczanie współczesnego Peru podczas wędrówki po ulicach Limy.

Salar de Uyuni w Boliwii jest uważane za jeden z najbardziej ekstremalnych i niezwykłych widoków w całej Ameryce Południowej, jeśli nie na Ziemi. Rozciągając się na ponad 4050 mil kwadratowych Altiplano, jest to największe solnisko na świecie, pozostawione przez wyparowane dawno temu prehistoryczne jeziora. Tutaj po horyzont rozciąga się gruba skorupa soli, pokryta pikowanymi, wielokątnymi wzorami soli unoszącymi się z ziemi.

Laguna Colorada, czyli „Czerwona Laguna”, to płytkie słone jezioro usiane białymi wyspami boraksu. Rozciąga się na 6000 hektarów, ale ma mniej niż metr głębokości. Wierzenia sugerują, że woda jest w rzeczywistości krwią bogów, chociaż naukowcy wydają się przekonywać, że kolor pochodzi od alg i bogactwa minerałów. Fotografów z całego świata przyciąga spektakularne otoczenie, z jeziorem w kolorze głębokiego szkarłatu, silnie kontrastującym z czystym błękitem nieba i białym śniegiem odległych gór.

Tarija to główne miasto prowincji o tej samej nazwie, liczące 200 000 mieszkańców. Położona w szerokiej, żyznej dolinie na skraju rzeki Gwadalkiwir (nazwanej przez hiszpańskich konkwistadorów od rzeki przepływającej przez Sewillę), biegnie przez południowo-środkową część Boliwii. Tarija znajduje się na wysokości 1850 - 1950 m. n.p.m., a te wysokie wzniesienia powodują, że porastające tu winnice są bardziej nasłonecznione, co poprawia aromat i smak produkowanego tu wina.

Nazwa Samaipata, brzmi bardziej po japońsku. To jednak boliwijskie miasto poza szlakiem gringo. W rzeczywistości cała wschodnia część Boliwii jest często pomijana na rzecz bardziej znanych regionów Uyuni i La Paz. „Samaipata” w języku keczua oznacza „odpoczynek w górach”.
Samaipata to przyjemna wioska położona na wysokości 1600–1800 m n.p.m., 120 km od miasta Santa Cruz. Wielu lubi odwiedzać to miejsce ze względu na góry i klimat, a cudzoziemcy czasem się tu osiedlają. Wioska jest czymś w rodzaju tygla kultur, w którym obecnie około 25 narodowości żyje razem w harmonii i pokoju.

Samaipata leży na południowy zachód od miasta Santa Cruz de la Sierra u podnóża Andów, w drodze do Sucre. Jest to popularny kurort dla mieszkańców Santa Cruz ze względu na znacznie chłodniejszy klimat. Miasto jest małe, z licznymi budynkami kolonialnymi i wąskimi brukowanymi uliczkami. Istnieje tu duży wybór hoteli i restauracji na każdą kieszeń.

Turyści z całego świata są ostrzegani przed tą zdradziecką drogą. Przeprawa Yungas Road znana jest jako jedno z najbardziej ryzykownych i ekscytujących zajęć w Boliwii, a pokonywanie historycznie niebezpiecznej „drogi śmierci” jest najlepszym sportem ekstremalnym. Po 20 latach modernizacji uważa się, że droga jest bezpieczniejsza. Ale czy to prawda?

Droga North Yungas jest znana jako „Droga Śmierci” z najbardziej oczywistego powodu. Jazda w górę lub w dół tej 69-kilometrowej drogi jest niezwykle niebezpieczna ze względu na mgłę, osuwiska, kaskady i klify, które spadają z 600 metrów na każdym zakręcie. Droga rzadko jest szersza niż 3 metry, a wiele krzyży stanowi pamiątkę po tych, którzy tam zginęli. Do roku 1994 ginęło tu co roku prawie 300 kierowców. Nic dziwnego, że otrzymała ona akurat taką nazwę.

Z długiego łańcucha gór usianych kanionami i wodospadami wyłania się malownicze miasteczko Yotala, położone zaledwie 17 km od zabytkowego centrum Sucre. Założona 18 listopada 1912 r. Pod przewodnictwem Eleodoro Villazona, Yotala to podróż w czasie. Charakteryzuje się kolonialną architekturą, wąskimi brukowanymi uliczkami i tradycyjnym stylem życia. Często określane jako La Huerta, stare hacjendy Yotali wtapiają się w naturalny krajobraz, dolinę kolorowych ogrodów i żyznych gospodarstw. To wspaniałe miejsce na weekend dla tych, którzy chcą uciec od zgiełku miejskiego życia i skontaktować się z naturą.

72 km na zachód od La Paz, w pobliżu południowo-wschodniego brzegu jeziora Titicaca, leżą ruiny jednego z najstarszych i najwyżej położonych miast w historii. Tiwanaku, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2000 r., to starożytne stanowisko archeologiczne nazwane na cześć jednej z najważniejszych cywilizacji sprzed Imperium Inków.

Przez około pięćset lat imperium Tiwanaku wyrosło z małej osady skupiającej się na uprawach i innych produktach niedostępnych w Altiplano, do stolicy administracyjnej dużego państwa politycznego.